04 Ocak 2013

Biraz çocukluğumun kışı, biraz Ankara...






Sabah çatıları beyazlaşmış evlerin bu manzarası ile uyandım. Aslına bakarsanız daha önce de yağmıştı ama nedense tutmamıştı. Sanırım bu sefer karın tutacağına olan inancım bu kadar sevindirdi beni....

Kar görmemiş birisi de değilim aslında. Çocukluğum kara kışın hakim olduğu memlekette geçti. Öyle ki kışın karın beyazlığından gözlerimiz kör olurdu. O zamanlara dair hatırladığım en güzel anı, annemin saçımıza taktığı kırmızı kurdeleler ve okuldan eve gelirken antrede annemin çizmelerimizi çıkarmamıza yardım edişidir herhalde. Sobamızı saymıyorum bile. Hala canım çeker o sobada pişirilen patatesleri...


Böyle devam edersem sanırım bütün çocukluğumu anlatmaya başlayacağım. Sizi bilmem ama ben çocukluğumu gerçekten çok özledim. En çok da kar yağmadan önce buz tutan arıklardaki donmuş su birikintisini kırmayı... Ne bileyim, güzeldi işte. Ağaç dalına yapılan salıncaklarımız, taşların üzerindeki yosunlardan ellerimize yaptığımız kınalar, kümesteki tavukların yumurtalarını alışımız, ağacından iğde yiyişimiz, ekinler toplandıktan sonra toprakta son kalan havuçları bir gayret çıkarışımız... Özledim yahu, üstüme gelmeyin. Zaten fonda Hüsnü Arkan’ın Beş Mayıs’ı çalıyor.... Yok yok gelmeyin üstüme...


Size bizim evin balkonundan görünen manzaradan iki kare çektim. Evlerde sobalar yakılmış, bacalardan duman çıkıyor. Ben de doğal gaz ile ısındığım bu evde, Noel Baba temalı bardağımda kahve yudumlayıp çocukluğumun kışını anıyorum... Hepinizi öpüyorum...

Not: Blogum neredeyse 6'ncı yılına giriyormuş. Yahu ben de karar verdim. Eğer bir şey olmazsa ben de 9 Temmuz 2013'de çekiliş yapıp bir hediye vereceğim. Maksat doğum günü kutlansın blogumun. Ben de 30'uma basacağım Haziran'da. Hem 30'umu kutlarım hem de blogumun 6'ncı yaşını.6 neyse de ben 30 diyince hüzünlendim şimdi...

2 yorum:

Leylak Dalı dedi ki...

Pöf 30'a hüzünlenilir mi be? 30 olsam da ben de hüzünlensem keşke :)))
Bu manzarayla nerede oturuyorsun sen kuzum? IKEA yolu civarı falan mı?

dersaadet dedi ki...

Şimdi hüzünleniyorum, ilerleyen yaşlarda ağlayacağım:) Evet Üreğil Mahallesi'ndeyiz. O fotoğraflar da eski Üreğil Köyü'nden. Zamanında o bölgenin vatandaşı köye gecekondu yapılmasın diye ormanlık alana çevirmiş orayı. Sonra yangın çıkmış, bazı yerlerine gecekondular yapılmış.