17 Haziran 2011

Ben ve ceplerim...

Size oğlan çocukları gibi olduğumu söylemiştim değil mi. Hatta babamın beni ‘erkek Fatma’nın bir başka versiyonu olan ‘Hatçe’ ismi ile çağırdığını… Söylemediysem de öğrendiniz…

Neden bunları anlatıyorum, birazdan söyleyeceklerime altlık oluştursun diye.

Efendim, uzun zamandır paralarımı, biraz kadınsı olayım diye aldığım kocaman siyah cüzdana koymak yerine cebime tıkıştırıyorum. Bunu o kadar severek yapıyorum ki, kendi kendimi ‘ya ne kadar kolay oluyor, çanta sırtındayken onu açıp cüzdanı çıkarmak ve paraya ulaşmak zorunda kalmıyorsun’ diye de avutuyorum. Eh iyi halt ediyorum. Neden mi? Çünkü cebime koyduğum 100 TL’mi kaybettim. Nasıl olur nerde düşürürüm diye dün, gün boyu debelendim, bulamadım. Oturdum aptallığımla hesaplaştım. Aptallığım bana ‘100 TL’ni yedim’ dedi, ‘Zehir zıkkım olsun’ dedim, çektim gittim.

Ve ben bu yaşadığım olaydan bir sonuç çıkardım. Artık cüzdan kullanacağım…

2 yorum:

Syhn dedi ki...

benimde var öyle maskülen bir havam
bende çok kaybettim öyle...
sus suss. yaralarımı deşme :/

dersaadet dedi ki...

Şurda kadınsı olmaya çalışıyorken, sen 'maskulen' diyip asıl benim yaramı açtın Seyhan:)