11 Ekim 2010

Söz unutulur, yazı kalır. Söz yazılmazsa ağıt yakılır...

Olur ya, insanın aklına durup dururken afilli sözler gelir. İleride 'bu benim sözüm' demek için de saklar insan. Bir yere yazmazsa da unutulur gider. Ardından ağıtlar yakılır tabi. Benim de bu sabah aklıma geldi, hatta dedim ki ben bunu şöyle bir durumda kullanırım. Ne oldu, bugün bir şey oldu, aaa dedim o lafın kullanılacağı yer. Aman ne güzel ne güzel diye sevinirken ben o lafı unuttum. Yazmadığıma üzüldüm, dellendim. Bir daha bir şeyi unutmamak için yanımda defter taşımaya kaar verdim. Hatta boynuma asmaya karar verdim... Bunu da bu sözümü unutmamak için ahanda buraya yazdım...

8 yorum:

Kiraz Limanı dedi ki...

Not defterin benden olsun..Hem unutmamış hem de beni hatırlamış olursun olur mu :)

dersaadet dedi ki...

Olur olur süper olur:)

Kiraz Limanı dedi ki...

Müsait olduğun bir gün buluşalım mııııı ?

dersaadet dedi ki...

Tabi neden olmasın. Hatta şu kayıp yazarımızı da getirirsen pek bir sevinirim:)

ayci dedi ki...

keşke bende bir adresin olsa...keşke keşke..

dersaadet dedi ki...

Bana defter göndereceksen 'bıyıklı' hemen vereyim adresimi:))

Kiraz Limanı dedi ki...

Ben yazarı fazla tanımıyorum o nedenle yardımcı olamıycam o konuda

dersaadet dedi ki...

Tamam, hafta sonu olmadı bir müze gezisi yaparız:))