Gidin N'olur!

Yine o "geliş gidiş"lerden birisini yaşıyorum. Aslında bu cümleyi her kurduğumda kendimden ve bu çaresiz ruh halimden nefret ederken buluyorum kendimi. Yapamıyorum, bir türlü beni gerilere sürükleyen o kötü anılardan kopamıyorum...
Yine o "geliş gidiş"lerden birisinin içinde kıvranıyorum. Karnım ağırmıyor böyle zamanlarda, başım taşıyamayacağım kadar ağırlaşıyor sadece. Kendime sakladıklarım ağır geliyor bana. Başkalarına versem onları da düşünüp taşırırım gibime geliyor zihnimdekileri, boşveriyorum. Bocalıyorum bu hayatın içinde böyle zamanlarda. Aklıma tonla saçma şey geliyor, bana ait olmayacak düşünceler ve hayat şekli kafamın içinde dolaşıp asıl beni ikna etmeye çalışlıyorlar. Tatlı bir hal takınıp kandırmaya çalışıyorlar. Ağzımdaç ikolata tadı ile bakıyorum onları kovarken aklımdan ama nafile, her seferinde, ben hep derinlere doğru indiğimde bana yeniden kendilerini gösteriyorlar...
Hastayım...Bugünlerde bu fikre de hastayım.Ölüm aklımdan çıkmıyor hiç, gideceğim sanki...Şizofren miyim? Değilim sanırım. Sadece bu fikrin hayatımda yol açacağı rahatlamayı düşünüyorum şu sıralar.Sorumluluk yok, ölüm ve kısıtlı zaman var. Sonrasında da karanlık bir oda...Offffff!
Seni de kendime benzeteceğim bak. Ne demiştim, bu sayfa "bonbonlu" olacaktı rengarenk, ama sırıtırdı benim her zaman bana ait olan ruh halimin yanında...Bonbonlu hayat bana göre değil, ben düşüne düşüne öleceklerdenim...Ben bu dünyada ölümü düşüne düşüne gebereceklerdenim...Yanımda tonla sorunla birlikte. Eskiden mezarlara nasıl atları ile ödülleri ile gömülürse insanlar, ben de yanımda sorunlarımı gömeceğim. Yine benim bildiğim hep benim bileceğim sorunlarımı...N'olur gidin artık...