Yaş 28 ama göstermiyormuşum...

Şimdi ben sigarayı bıraktım ya, tamam tamam bırakmadım ama arifesindeyim, neyse ofisteki arkadaşlardan otlanıyorum. Dolayısı ile günlük 7, bazen de 14 TL cebimde kalıyor. Evet arkadaş zararlısıyım. Bu kalan parayı da ben taksi parası yapıyorum, illa harcayacağım ya. Bir ara daha çok uyumak için geç kalkan ve ofise taksi ile gelen arkadaşıma benzedim. Bir 15 dakika daha uyumak için cep telefonunun ayarlarıyla oynuyorum. Sabah da evin dibindeki taksi durağına ‘Günaydın’ dedikten sonra sıradakine binip ofisime geliyorum.

Bugün de aynısını yaptım. Önceki gün başka müşteriye gideceği için beni aracı ile bir diğer taksinin yanına götüren şoföre denk geldim. Az sohbet ettik. Bana ‘çalışmayı seviyor musun?’ diye sordu. ‘Evet ama iş beni soğuttu’ dedim. Kızından bahsetti, okumamış üniversiteyi, kazandığı halde hemde. Sonra bir işe girmiş, bir ay dayanamamış, evlenecekmiş. Koca parasına mahkum olmak istemem açıkcası, ama o bunu seçmiş. Üzüldüm onun durumuna. Kızının yapmadıklarını oğlu yapmış ama. Hem ikinci üniversitesini okuyor hem de çalışıyormuş.

Sohbet ederken bana hani, üniversiteden mezun olduğumu sordu. Ankara Üniversitesi dedim, o da Gazi’den mezunmuş. İşini yapmamış ama kamuda çalışmış. Emekli olunca da evde duramadığı için taksicilik yapmaya karar vermiş.

Laf arasında yaşımı sordu. 28 dedim. ‘Göstermiyorsun bacım’ dedi. ‘Kot tişörtle göstermem zaten’ dedim. ‘Yok yok göstermiyorsun, daha genç duruyorsun’ dedi. İçime su serpti. Yaşla sorunu olan ben güne mutlu başladım. Akşam gördüğüm kabus sonrası içime oturan ‘acaba ne olacak’ korkusu, yerini mutlu bir başlangıca bıraktı.