Dilimi eşşek arıları sokar mı?

Ben kendimi bildim bileli öfkeli bir hatunumdur. Herhangi bir olayda çok çabuk parlayıp, hatta parlamakla kalmayıp alev alev yanarım. Böyle zamanlarda doğru düzgün cümleler kurmayı, hakkımı savunmayı da beceremem. Ha zaman zaman bana bir güç gelir, arka arkaya sıralarım cümleleri ama bunlar çok nadirdir. Bir de çok küfür ederim, yanımda yöremde birisi var, aman ayıp olur demeden hem de… Kızgınlığımı yatıştıran en büyük enstürmnadır küfürlerim…

Bugün mesela, dolmuş durağına doğru yürürken telefonum çaldı. Arkadaşımla bir konuyu konuşurken duraktan yavaş yavaş ayrılan dolmuşa da el edip durmasını istedim. Dolmuş durmayınca biraz hızlandım, o da benimle birlikte hızlanınca ‘Amannn S. git be’ dedim. Demez olaydım, yerin dibine girdim. O sırada durakta bekleyen iki gencin sırıtan bakışları ile göz göze gelmem, telefondaki arkadaşımın küfürümü duymasını algılamam ve akabinde deli bir gülme krizine girmem bir oldu. O ara dolmuş durup beni bekleyince de durakta bekleyen ‘küfürdaşlarım’ ‘Ben olsam binmem’ diyerek espiri yapmayı da unutmadı. Telefondaki arkadaşıma yaşadığım olayı kahkaha arasında anlattıktan sonra, duraktaki arkadaşlardan özür dilemeyi ihmal etmedim. O ara içlerinden birisinin fotoğraf makinesi çantamı görüp ‘Fotoğrafçı mısın?’ diye sorması akabinde ‘Hayır muhabirim’ yanıtını vermem doğru mu oldu yanlış mı bilmem. Sanırım yaptığım en büyük hata çalıştığım kurumun adını vermem oldu. “A” gazetesinin küfürbaz kadın muhabiri olarak çocukların belleklerinde yer ettim. Tebrikleri alabilirim…