Güzel günler görecegiz çocuklar...

Bundan birkaç ay öncesine kadar ‘bu süre bitmez’ diye ağlanıyorken işte geldik seçim gününe. Her yazımda söylerim ya aceleciyimdir diye, işte alın size kanıtı. Ünivesite son sınıftaykenden de ‘aman okul bitsin hemen işe girip çalışayım’ diye ağlanıp durmuştum. Sonuç mu, uzun süren işsiz geceler... neyse efendim ben konuyu daha fazla dağıtmadan seçimlere giriş yapayım.

Malumunun buraya uzun zamandır yazmıyordum. Geçenlerde aşka gelip bir merhaba yazısı ile giriş yapmış, akabinde de yine aşka gelip bir iki şey karalamıştım. Şimdi beni bilgisayarın başına oturtan ve kimilerine göre geç kalınmış olan yazıyı yazmamın sebebi ise tamamen can sıkıntısı. Size uzun uzadıya siyaset terminolojisini de içeren bir analiz yazısı yazacak değilim. Şu hengamenin(!) bitiyor olmasından dolayı yaşadığım sevinci, can sıkıntımı giderecek bir araç ile paylaşmak istedim sadece...

Sizin oralarda nasıldı bilmem ama bizim buralarda pek bir sıkıcıydı seçim süreci. Adaylar açıklanırken bayağı bir heyecanlanmış, altyapısını bile oturtamamış siyasi partilerin genel merkezlerinin sitelerine giriş yaparken bile kalbim küt küt atmştı kabul, ama genel itibarı ile seçim süreci benim için orada başladı ve bitti. Arada dost masalarında seçim tahminleri yapıp, iddialara da girmedik değil. Ama dedim ya bununla sınırlı kaldı. Benim yerel seçimlerde yaşadığım o heyecanı bu genel seçimlerde yakalayamadım. Hatırlıyorum da gecenin bir yarısı bir belediye adayının seçim ofisinden diğerine gitmiş, ofislerde yaşanan heyecanlı bekleyişe tanıklık etmiştim. Bugün de aynı heyecanı yaşayacağım kuşkusuz ama burada yaşanan ‘rehavet’ kimilerine göre ‘seçim sonucunun belli olmasından’ kimilerine göre de ‘vatandaşın artık bıkmasından’ ileri geliyordu. (Farklı bir görüşü olan varsa buyursun)Bana göre ise tam bir belirsizlik.

Seçim meydanlarında yaşanan karmaşa, kavgalar, saldırılar, göz altılar, işkenceler, küfürler, yolsuzluklar, samimiyetsizlikler, yağcıların kavgası... yordu değil mi sizi? Beni de, hem de ziyadesi ile. İşte o yüzden bu hengamenin bitiyor olması beni sevindiriyor....

Bugün nasıl bir sonuçla karşılaşacağımızı bilmiyorum. Sonuçlar beni tatmin edecek mi onu da bilmiyorum. Bildiğim tek şey, yaşadığım ülkede her şeyin bir 30 yıl sonra ‘gerçekliğine’ kavuşuyor olması. Bir 30 yıl bekleyecek, yalanlarla avunacak gücüm var mı, kuşkusuz hayır. Ama kandırılmak istemiyorum. Tüm dileğim, demokratik bir seçim sürecini kimsenin canı yanmadan gerçekleşmesi yönünde. Umarım yaşadığım ülke daha güzel günler görür...