Az önce ofisin zili çaldı. Bizim apartmanın yöneticisi bize takmış bir kere, kapılar artık ‘kim o’ denilerek açılıyor. (Gazeteye her gün binlerce kişinin girip çıktığını iddia ediyor da kendisi. Yani apartmanın huzurunu bozuyoruz) Her neyse, abla açmaya gitti kapıyı. Kim gelmiş dedim. ‘Posta dedi galiba’ diye yanıt verdi. Evet gelen postacıymış. Hemen baktım PTT’mi diye, evet oydu. (sanki başka postacı varmış gibi) Ofisten bir arkadaşa kredi kartı faturasını getirmiş. Bana yok mu dedim, yok dedi. Baktım bir dosya var, üzerinde de ‘Leylak Dalı’ yazıyor. Abi dedim sen var ya sen, ver hemen paketimi o benim.
Aldım paketimi. Geçen hafta ‘keşke ben de kart atma etkinliğine katılsaydım’ dediğim Leylak Dalı ‘adresini ver ben de sana göndereyim’ demişti. Hemen kabul etmiştim. Bekle bekle gelmemişti kartım, her gün posta kutusuna bakıyordum.
Meğer kargom ağırmış, yanında bir kitap bir de dünyalara değer bir şans parası varmış. Ben Seyhan’ın kitabı gelsin de öyle tanıtayım kitaplarımı derken Leylak Dalı’nın da hediyesi çıktı. Sunay Akın’dan ‘Tuncay Terzihanesi’ adlı kitabı. Sunay Akın’ın yıllar önce bir kitabını okumuştum. Adını anımsamıyorum şimdi ama çok zevkli ve öğreticiydi. Bu kitabın da öyle olduğunu düşünüyorum ve tekrardan Leylak Dalı’na teşekkür ediyorum… Çok mutluyum çok :)
6 yorum:
Hahaha, uğur parası da çeyrek altın gibi çıkmış, postacı benim koyduğum paraları lüpletti altın sanıp galiba ondan gitmiyor kartlar:)))
Neyse sonunda kavuştun kartına, ne diyeyim darısı başıma, ben umudumu kestim artık:))
Belki birazdan kapın çalar kim bilir:)
seni şanslıııı!! :)))
:))) Öyleyim dimi. Dilenci değilim yani:))
Tuncay terzihanesi çok güzeldir ve şimdi yeni kitabını okuyorum Bir Çift Ayakkabı. O da çok güzel. Hem Leylak seçmişse, güzelini seçer bilirsin, sevgiler :)
:)) Okumak için sabırsızlanıyorum yeni kitaplarımı gerçekten.
Yorum Gönder