Mino'nun Siyah Gülü...

Ben bu bahar çok değiştim anne
Yüreğim durup durup rüzgarlanıyor...

Böyle başlıyor şarkı. Piyano eşliğinde. İçinize işliyor. Kitap gibi…

Bir yıl kadar önce tanıştım ben Hüsnü Arkan ile. Ayıplamayın hemen. Genelde dinlediğim kişilerin isimlerini bilmem. Oysa daha orta okuldayken ‘Düşer Sokağı’ ile hayatıma girmişti. Anımsayamadım. Albümünü alıp dinlediğimde, kendimi dinliyormuş gibi hissettim. Aşık değildim ama aşık oldum. Aşkı yeniden tattım. Adile Naşit’in sesini duyar gibi oldum. Öyle zaman oldu ki, bulunduğum ortamdan soyutlanıp hayal kurarken buldum kendimi. Sonra durmadım, albümü hediye ettim, başkaları da duygularıma ortak olsun diye…

Geçenlerde de kitapçıda Hüsnü Arkan’ın kitabına rastladım. Niyetim başka bir kitap almaktı. Hakkımı ondan yana kullandım. Ama ne iyi ettim. Şarkıları gibi içime işledi kitabı da.

Henüz bitiremedim kitabı, ikinci günüm. 55 sayfa falan kaldı. Ama daha fazla dayanamadım. Size de anlatmak, sizinle de paylaşmak istedim.



Siz hiç Hüsnü Arkan dinlediniz mi? Eğer dinlediyseniz, aynı naiflikte bu kitap da. Olay örgüsü o kadar güzel, ayrıntılar hikaye ile o kadar bir ki. Hüsnü Arkan kitabı size okuyormuş gibi hissediyorsunuz. Bir anda şaşırıp kalıyorsunuz bir diğer bölüme geçerken. O kadar duygu yüklü ki, birkaç gözyaşı damlası akıyor kitabın sayfasına. O kadar gerçekçi ki, kendinizden çok şey buluyorsunuz her bir sayfada. O kadar yalın ki, o kadar yalansız ki…

Şimdi inanmayacaksınız ama ben bu kitaba bağlandım. Şimdi gözlerim doluyor yazarken. Daha fazla bahsetmeyeceğim Mino’nun Siyah Gülü’nden. Alıp okuyun derim. Hafta sonunda çıkın dışarıya, bir cafeye, deniz kenarında bir banka oturun. Rüzgara akıtın gözyaşlarınızı. Okuyun, dinlenin. Yeniden aşık olun, hayata yeniden başlayın. Düşünün, düşündükçe çoğalın.



Eve gidince de kitabın hediyesi olan Hüsnü Arkan’ın tek şarkılık o CD’sini dinleyin. En başına gelerek, tekrar tekrar dinleyin. Ve ‘Mino’nun Siyah Gülü’nü kitaplığınızdaki en güzel yere koyun. Ben öyle yapacağım…